In een samensmelting van kunst en wetenschap presenteert de Universiteit van Arizona, College of Fine Arts, een baanbrekend fotoproject dat de tijd trotseert, zich uitstrekkend over een volledig millennium. Voor de toekomstige bewoners van Tucson in het jaar 3023 belooft het fotoproject, onder leiding van filosoof Jonathan Keats en zijn collega-onderzoekers, een fascinerende inkijk in hoe de Star Pass-wijk eruitzag in 2023.
Contrasterend met moderne verwachtingen wordt dit epische project niet ondersteund door de nieuwste state-of-the-art camera. Keats maakt gebruik van een eenvoudige gaatjescamera, een camera zonder lens. Deze lowtech-camera bestaat uit een koperen cilinder met aan één uiteinde een dunne 24-karaats gouden plaat waarin een subtiel gaatje is gestanst. Zonlicht dat door dit gaatje valt, belicht een lichtgevoelig oppervlak aan de achterzijde, bedekt met meerdere dunne lagen rood olieverfpigment. Deze cilinder is bevestigd aan een stalen paal.
De keuze voor deze schijnbaar rudimentaire technologie is strategisch. Het invallende zonlicht zal in de loop van de tijd het pigment vervagen, waarbij donkere gebieden zoals bergen trager vervagen dan heldere gebieden zoals de lucht. Het resultaat? Een foto met een sluitertijd van duizend jaar, waarbij stabiele objecten duidelijker zichtbaar zijn dan veranderende. Deze onconventionele benadering van tijdsregistratie biedt een boeiende kijk op de toekomst voor hen die over tien eeuwen dit unieke resultaat zullen aanschouwen.
Doelbewust koos Keats voor deze 'no-nonsense' camera, die eenvoudig genoeg is om de tand des tijds te doorstaan. Hiermee erkende hij ook de onzekerheid of de technologie van vandaag over duizend jaar nog steeds leesbaar zal zijn. In een wereld die voortdurend evolueert, legt dit project op een unieke manier zowel de eenvoud als de complexiteit van de tijd vast in een beeld dat een millennium omspant.
Reactie plaatsen
Reacties