Afgelopen donderdag werd de winnende World Press Photo onthuld. Op de foto van de Palestijnse fotograaf Mohammed Salem zien we een ontroerend beeld van een Palestijnse vrouw die een kind vasthoudt, gehuld in witte stof, op haar schoot. Dit beeld deed velen denken aan de klassieke piëta-scène. Maar wat is een piëta eigenlijk? En hoe relevant is deze vergelijking?
Een piëta is een traditioneel christelijk motief dat vaak wordt afgebeeld in de beeldende kunst. Het toont Maria, de moeder van Jezus, die het dode lichaam van haar zoon vasthoudt na de kruisiging. Deze voorstelling staat symbool voor rouw, verdriet en mededogen. Het is een van de meest iconische scènes in de christelijke kunstgeschiedenis en heeft door de eeuwen heen vele kunstenaars geïnspireerd.
De vergelijking tussen de foto van Salem en de piëta-scène is begrijpelijk, gezien de overeenkomsten in compositie en emotionele lading. Net zoals Maria haar zoon vasthoudt, lijkt de Palestijnse vrouw liefdevol te zorgen voor het kind op haar schoot. De witte stof om het kind heen roept associaties op met dood en rouw, wat verder bijdraagt aan de krachtige emotionele impact van de foto.
Om meer inzicht te krijgen in deze vergelijking en de aantrekkingskracht van de piëta-scène, hebben we gesproken met kunsthistoricus Wieteke van Zeil. Van Zeil legt uit dat de piëta een universeel symbool is geworden voor menselijk lijden en mededogen, en dat deze thema's vaak resoneren in hedendaagse kunst en fotografie.
Hoewel de foto van Salem misschien niet expliciet bedoeld was als een verwijzing naar de piëta, illustreert het de kracht van beeldtaal om universele emoties en thema's over te brengen.
Reactie plaatsen
Reacties